نيرواناي عزيز ما

دوباره این لحظه های نازنین را لمس می کنم؛ لحظه های بی بدیلی که دنیا چشمهایش را به روی زیبای تو گشود نیروانای من! نمی دانم آنقدر که بایسته ی نام پرشکوه و روح بلند توست قداست و رسالت مادری را که تو با حضورت به من هدیه دادی امانتدار بوده ام یا نه ولی خدا می داند که چقدر دغدغه ی روشن ماندن نوری را داشته ام که تو در خود آورده ای تا با رسیدنِ دوباره ی به آن، جاودانه شوی.  نُه سالگی ات نوشم باد مایه ی سرمستی مدام من! ...